29 października 2019
Nauczyciele, terapeuci, pracownicy świetlic i domów kultury - wszyscy cały czas szukają sposobu na to, by rozwinąć swoje umiejętności i zapewnić nowe możliwości oraz atrakcje swoim podopiecznym. Zewsząd atakują ich nowe metody, kursy i formy terapii, które czasami niepokojąco przypominają jakieś tajemnicze rytuały. Dlatego też warto czasami wrócić do specjalności starszych, już sprawdzonych w praktyce i zbadanych przez naukowców. Jedną z takich opcji jest specjalność terapeuty sensorycznego.
Czym jest terapia sensoryczna?
Terapia sensoryczna to stworzony przez Annę Ayres koncept terapii zajęciowej. Powstał w latach siedemdziesiątych XX wieku i opiera się na teorii mówiącej o tym, że system odbierania bodźców sensorycznych rozwija się u dziecka - podobnie jak funkcje motoryczne czy zdolność mowy - w konkretnym czasie. Terapia ma dostarczyć różnorakich bodźców, dzięki którym neurony analizujące sygnały dostarczane przez zmysły mają być pobudzone do wzmożonej pracy.
Kiedy stosować taką terapię?
Obecnie terapię integracji sensorycznej stosuje się przy szeregu różnych zaburzeń rozwojowych czy neurorozwojowych, a także u dzieci autystycznych. Przydatna może być również w każdym innym przypadku, gdy z jakichś przyczyn zaburzony jest kontakt ze światem przy pomocy zmysłów. O ewentualnej terapii zawsze decyduje lekarz lub terapeuta prowadzący.
Jak stosować terapię integracji sensorycznej?
Zajęcia i ćwiczenia podczas terapii sensorycznej mają za zadanie pobudzić do działania jak najwięcej zmysłów poprzez dostarczanie różnorakich bodźców, które na ile to możliwe, są mocniejsze od tych spotykanych na co dzień. W czasie integracja sensoryczna studia podyplomowe prezentowane są techniki i zabawy, wykorzystujące różnoraki sprzęt. Są to między innymi poduszki, hamaki, huśtawki, platformy czy bardzo charakterystyczne kołdry obciążeniowe. Wszystko to ma ułatwić dziecku kontakt ze światem i pomóc mu zrozumieć płynące z niego sygnały.
Studia podyplomowe na specjalności integracja sensoryczna dają szansę na poznanie najpopularniejszych technik i umiejętności związanych z prowadzeniem tego typu terapii. Nie brakuje również wiedzy teoretycznej, która pozwala lepiej zrozumieć wykonywaną pracę i analizować jej efekty. Taka specjalność nie tylko daje szansę na prowadzenie takich zajęć, ale umożliwia również korzystanie z elementów IS podczas innych aktywności z uczniami.